Właściwie Chorągiew Gorzowska powstała z części jednostek Chorągwi Ziemi Lubuskiej, Zachodnio-Pomorskiej i Wielkopolskiej. W jej skład wchodziło 28 hufców, z których tylko kilka nosiło imiona. Były to: Choszczno – Zdobywców Wału Pomorskiego, Dębno – Bohaterów spod Studzianek, Gorzów – gen. Karola Świerczewskiego, Międzychód – Bohaterskich Harcerzy Międzychodzkich 1939-45, Międzyrzecz – II Armii Wojska Polskiego, Słubice – Lubuskiej Brygady WOP, Sulęcin – Osadników Wojskowych1. W chwili powstania Chorągwi Gorzowskiej do ZHP na terenie nowego województwa należało 36 180 harcerzy i instruktorów. Uchwała I Konferencji Sprawozdawczo – Wyborczej Chorągwi zobligowała aby do końca kadencji uzyskać 55 % zorganizowania. Postawione zadania zostały zrealizowane i w 1980 roku Chorągiew Gorzowska liczyła 47 643 zuchów, harcerzy i instruktorów. W szkołach podstawowych procent zorganizowania wynosił 55,5% a w szkołach ponadpodstawowych 63,1%. W poszczególnych latach sytuacja przedstawiała się następująco:
- czerwiec 1975 r. – 36 180 członków,
- październik 1975 r.– 38 857 członków,
- październik 1976 r. – 42 434 członków,
- listopad 1977 r. – 45 665 członków,
- listopad 1978 r. – 48 507 członków,
- listopad 1979 r. – 49 647 członków,
- listopad 1980 r. – 47 643 członków.
Od momentu powołania Chorągwi Gorzowskiej następował jej rozwój. Dopiero w 1980 roku nastąpił spadek w drużynach ponadpodstawowych, ale głównie w drużynach wiejskich. Było to spowodowane przede wszystkim kłopotami z dojazdem dzieci do szkół w których odbywały się zbiórki2. W 1981 roku na terenie chorągwi istniało już tylko 20 hufców. Hufce łączyły się ze sobą, aby miały możliwość funkcjonowania. Do Hufca Witnica został przyłączony Hufiec Bogdaniec, do Hufca Drezdenko – Hufiec Stare Kurowo. W kolejnych latach również następowały połączenia:
1982 rok:
- do Hufca Sulęcin przyłączono Hufiec Lubniewice;
- do Hufca Gorzów Wlkp. przyłączono Hufiec Deszczno;
1983 rok:
- do Hufca Strzelce Krajeńskie przyłączono Hufiec Dobiegniew i Zwierzyn;
- do Hufca Choszczno przyłączono Hufiec Recz, Krzęcin, oraz Bierzwnik;
- do Hufca Międzyrzecz przyłączono Hufiec Bledzew;
1984 rok:
- do Hufca Gorzów Wlkp. przyłączono Hufiec Kłodawa, Santok oraz Lubiszyn;
- do Hufca Międzyrzecz przyłączono Hufiec Trzciel i Pszczew;
- do Hufca Międzychód przyłączono Hufiec Miedzichowo;
- do Hufca Słubice przyłączono Hufiec Rzepin;
- do Hufca Dębno przyłączono Hufiec Boleszkowice;
- do Hufca Skwierzyna przyłączono Hufiec Przytoczna;
- do Hufca Myślibórz Hufiec przyłączono Nowogródek.
W roku 1985 Chorągiew Gorzowska liczyła już tylko 24 789 członków. Tak duży spadek liczebności związany był z decyzją o likwidacji HSPS podjętą przez VII Zjazd ZHP w marcu 1981 roku4. Kiedy ogólna liczba członków zmniejszała się, harcerzy Nieprzetartego Szlaku przybywało. Podział Chorągwi spowodował powstawanie nowych drużyn NS. Przy końcu roku 1976 było ich 21, w 1977 – 23, w 1978 – 27 a w 1979 aż 38. Pracą tych drużyn koordynował Wydział „Nieprzetartego Szlaku”, którym kierował w latach 1976-1980 Marek Skrobański. Wydział organizował zloty NS (pierwszy odbył się przy Państwowym Zakładzie Wychowawczym w Lipkach Wielkich, kolejne w Międzyrzeczu i Sulęcinie). Harcerze uczestniczyli również w obozach samodzielnych i wędrownych5.
Pierwszym komendantem Chorągwi Gorzowskiej powołanym przez Główną Kwaterę ZHP został hm. Tadeusz Leśniewski. Pełnił obowiązki na tym stanowisku do 1979 roku. Jego zastępcami byli hm. Tadeusz Paluszak i hm. PL6Stanisław Remiszewski (Ryc.8). Do członków komendy zaliczali się druhna hm. Jolanta Pawlina i druh hm. PL Sławomir Kowaleczko. Do członków Prezydium Rady Chorągwi zaliczali się: hm. PL Danuta Grejć, hm. Eugeniusz Kempiński, hm. PL Lucjan Leśniewski, hm PL Zenon Musielak, hm. Jan Madej, hm. Maria Ryńska. Do członków Rady należało 20 członków:
- hm. PL Michał Boboryko,
- hm PL Janina Bielak,
- hm. Łucja Forobotko,
- phm. Alicja Domaszewicz,
- pwd. Magdalena Greczner,
- hm. PL Emilia Grab,
- hm. Janina Grządziela,
- hm. Tadeusz Hryniewiecki,
- hm. PL Maria Haptar,
- – org.7 Elżbieta Jaroszewicz,
- – org. Józefa Jarząbek,
- hm. Iwona Kubeczko,
- org. Danuta Maleńczyk,
- hm. Aleksander Matrejek,
- hm. Krystyna Rosół,
- phm. Krystyna Szołtun,
- hm. Zofia Świtek,
- hm. PL Jadwiga Zasada,
- hm. Bogdan Zasada,
- phm. Michał Żurański.
Na następną kadencję urząd Komendanta przejął były zastępca hm. PL Stanisław Remiszewski, a jego zastępcą została druhna Pawlina.
Harcerze Chorągwi Gorzowskiej w latach 1976-1980 uczestniczyli w różnych propozycjach programu centralnego. Jednym z nich były Turnieje Wiedzy Obywatelskiej dla szkół podstawowych i Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym dla szkół ponadpodstawowych. Tematyka turniejów była następująca: „Naszą rzeczą jest Ojczyzna”, „Socjalizm przeobraża świat”, „Dzieciom uśmiech – światu pokój”, „Z Ojczyzną rosnąć, dla Niej tworzyć i budować”. Na szczególne wyróżnienie w Turnieju zasługiwał Szczep Harcerski przy ZSG w Santoku, którego reprezentacja zajmowała corocznie czołowe miejsca. W nagrodę mogli oni spędzić wakacje na obozach międzynarodowych w Rumunii i NRD. Ze względu na nadgraniczne położenie Chorągwi Gorzowskiej rozwijała ona szeroką współpracę z pionierami z NRD. Harcerze z Hufca w Słubicach wraz z młodzieżą z Frankfurtu brali udział we wspólnym rowerowym „Rajdzie Przyjaźni”. Zostały również zorganizowane Dni Przyjaźni Młodzieży NRD i Polski, w których wzięło udział 500 harcerzy z drużyn HSPS. Z okazji 60 rocznicy Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej KCh zorganizowała konkurs pod hasłem „Na spotkanie z Wielkim Październikiem” w którym zwycięzcami zostali harcerze z hufca Gorzów i hufca Sulęcin. Harcerze z Chorągwi Gorzowskiej zdobywali również nagrody na ogólnopolskich konkursach. Można wymieć zdobyte trzy „Złote Jodły” na Harcerskim Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w Kielcach w 1976 roku, który liczył ponad dwa i pół tysiąca uczestników. W 1977 roku zdobyto jedną „Złotą Jodłę” i dwie „Srebrne Jodły”, w roku 1978 i 1979 po dwie „Srebrne Jodły”. Kolejną ważną akcją był „Azymut-Słubice”, którą Chorągiew Gorzowska przejęła od Zielonogórskiej. Celem prowadzonej w latach 1976-77, akcji było zagospodarowanie estetyczne miasta granicznego. Na rzecz Słubic pracowało 287 harcerzy9. W 1978 roku Chorągiew Gorzowska zorganizowała swój pierwszy samodzielny turnus, który odbył się w Bieszczadach. Liczył on 104 uczestników, 16 osób kadry. Komendantem stanicy był phm. Sylwester Kuczyński. W kolejnego latach powtórzono letni wypoczynek w Bieszczadach, z którego skorzystało w 1979 roku 130 uczestników, a 1980 roku 102 uczestników. 7 grudnia 1979 roku Chorągiew Gorzowska otrzymała sztandar ufundowany przez Wojewódzką Radę Przyjaciół Harcerstwa (dalej jako WRPH)10.
Kolejnym komendantem Chorągwi w roku 1981 był Sławomir Kowaleczko. Jednak jego kadencja nie trwała długo i również w tym samym roku stanowisko komendanta na osiem lat objęła hm. PL Danuta Leśniewska. Podczas kadencji druhny Leśniewskiej dalej uczestniczono w Turniejach Wiedzy Obywatelskiej, Wiedzy Filozoficznej, Wiedzy Technicznej i Olimpiadach Wiedzy o Polsce i Świecie.W 1981 roku zostały zorganizowane ogólnopolskie obchody 70-lecia ZHP. W dniach 8-10 maja 1982 roku odbył się I Chorągwiany Rajd Zwycięstwa, który był kontynuacją Chorągwianych Rajdów Miejscami Pamięci Narodowej11. Najważniejszym wydarzeniem było rozpoczęcie w maju 1981 roku Chorągwianej Kampanii Bohater, której podporządkowano większość działań. Drużyny wszystkich pionów zapoznawały się z postacią druha Aleksandra Kamińskiego, historią Szarych Szeregów i ruchu zuchowego. Opracowano regulaminy sprawności – zuchowej „Antek Cwaniak”, harcerskiej – „Kamyk”. Drużyny współzawodniczyły o miano Drużyny Chorągwianej Roku12. W 1983 roku Kampania zakończyła się sukcesem i podczas zlotu drużyn harcerskich i starszoharcerskich, na którym gościła żona druha Aleksandra Kamińskiego – Janina Kamińska, Chorągwi Gorzowskiej ZHP nadano imię Aleksandra Kamińskiego
W latach 1985-1988 na terenie Chorągwi Gorzowskiej po wcześniejszym spadku liczby drużyn NS odnotowano ponowny wzrost członków. Drużyn było 27, a działały m.in. przy Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla dzieci upośledzonych w stopniu umiarkowanym i znacznym w Niemieńku i Święciechowie (2 drużyny), w Ośrodkach Szkolno-Wychowawczych dla dzieci upośledzonych w stopniu lekkim w Lipkach Wielkich, Międzychodzie, Międzyrzeczu, Strzelcach Krajeńskich, Sulęcinie, Suliszewie (6 drużyn), w Szkołach Podstawowych Specjalnych w Gorzowie i Słubicach (2 drużyny), w Państwowych Domach Pomocy Społecznej w Rokitnie i Piłce (2 drużyny)13.
W kolejnych latach organizowano takie same imprezy jak w poprzednich. W 1986 roku Rajd Zwycięstwa zorganizowano w Strzelcach Krajeńskich (Ryc.10), Festiwal Piosenki odbył się w Siedlcach a Start Harcerski 86/87 w Myśliborzu. Prężnie działała wymiana między harcerzami Polskimi a młodzieżą z NRD i ZSRR. W 1987 roku zorganizowano I Chorągwiany Zlot Drużyn Wodnych i Żeglarskich w miejscowości Długie. W zlocie uczestniczyło stu harcerzy, którzy walczyli o plakietkę „Zew Morza”. Od 1989 roku komendantem była Jolanta Mielcuszek, a ostatnią komendantką Chorągwi Gorzowskiej była Renata Ochwat.